کد مطلب:187856 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:274
حاجیان انسان نما
ابوبصیر كه یكی از اصحاب باوفای امام محمد باقر و امام جعفر صادق علیهماالسلام و نیز یكی از راویان حدیث می باشد، ضمن حكایتی گوید:
به همراه حضرت باقرالعلوم علیه السلام در مراسم حج بیت الله الحرام شركت كردم، چون در جمع حجاج قرار گرفتیم، به آن حضرت عرضه داشتم: یابن رسول الله! امسال حاجی ها بسیار هستند و ضجه و شیون عظیمی بر پا است؟!
حضرت فرمود: آری؛ ضجه و شیون بسیار می باشد، ولی حاجی بسیار اندك است؛ و سپس افزود: ای ابو بصیر! آیا دوست داری آنچه را گفتم ببینی تا بر ایمانت افزوده گردد؟
عرض كردم: بلی.
پس از آن، خضرت دست مباركش را بر صورت و چشم هایم كشید و دعائی را زمزمه نمود و سپس فرمود: ای ابوبصیر! اكنون خوب نگاه كن ببین چه می بینی.
همین كه چشم هایم را گشودم و دقت كردم بیشتر افراد را شبیه حیواناتی، چون خوك، میمون و... دیدم، ولی قیافه انسان در آن جمع بسیار كم و ناچیز بود، همانند ستارگانی درخشان در فضائی تاریك، گفتم: درست فرمودی، ای مولای من! حاجیان اندك و سر و صدا بسیار است.
سپس امام باقر علیه السلام دعائی دیگر زمزمه و قرائت نمود و دیدگان من به حالت اول بازگشت، و پس از آن فرمود: ما بخیل نیستیم، لیكن می ترسیم فتنه ای در بین مردم واقع شود و آنان لطف و فضل خداوند را نسبت به ما نادیده بگیرند و ما را در مقابل خدای سبحان قرار دهند، با این كه ما بندگان خدا هستیم و از عبادت و اطاعت او سرپیچی نمی كنیم و در تمام امور تسلیم محض او بوده و خواهیم بود. [1] .
به همراه حضرت باقرالعلوم علیه السلام در مراسم حج بیت الله الحرام شركت كردم، چون در جمع حجاج قرار گرفتیم، به آن حضرت عرضه داشتم: یابن رسول الله! امسال حاجی ها بسیار هستند و ضجه و شیون عظیمی بر پا است؟!
حضرت فرمود: آری؛ ضجه و شیون بسیار می باشد، ولی حاجی بسیار اندك است؛ و سپس افزود: ای ابو بصیر! آیا دوست داری آنچه را گفتم ببینی تا بر ایمانت افزوده گردد؟
عرض كردم: بلی.
پس از آن، خضرت دست مباركش را بر صورت و چشم هایم كشید و دعائی را زمزمه نمود و سپس فرمود: ای ابوبصیر! اكنون خوب نگاه كن ببین چه می بینی.
همین كه چشم هایم را گشودم و دقت كردم بیشتر افراد را شبیه حیواناتی، چون خوك، میمون و... دیدم، ولی قیافه انسان در آن جمع بسیار كم و ناچیز بود، همانند ستارگانی درخشان در فضائی تاریك، گفتم: درست فرمودی، ای مولای من! حاجیان اندك و سر و صدا بسیار است.
سپس امام باقر علیه السلام دعائی دیگر زمزمه و قرائت نمود و دیدگان من به حالت اول بازگشت، و پس از آن فرمود: ما بخیل نیستیم، لیكن می ترسیم فتنه ای در بین مردم واقع شود و آنان لطف و فضل خداوند را نسبت به ما نادیده بگیرند و ما را در مقابل خدای سبحان قرار دهند، با این كه ما بندگان خدا هستیم و از عبادت و اطاعت او سرپیچی نمی كنیم و در تمام امور تسلیم محض او بوده و خواهیم بود. [1] .
[1] بحارالانوار: ج 46، ص 261، ح 1
مشابه همين داستان به امام سجاد عليه السلام نيز نسبت داده شده است، كه در صحراي مني و عرفات چنين جرياني واقع گرديد.